Kırık, vücudun kemik bütünlüğünün bozulması olarak tanımlanır. Kırıklar, dışardan gelen bir darbe sonucu veya belirli bir yaştan sonra kendiliğinden oluşabilir. Diğer bir adı fraktür olan kırıklar, ortopedi dalında en sık karşılaşılan sorunlar arasındadır. Kemik kırıklarının oluşmasında temel olarak iki önemli faktör bulunur: darbenin kemiğe ilettiği etki ve kemiğin sağlamlığı. Kemiğe uygulanan bu basınçlar, yüksek basınç (çarpma veya düşmeye bağlı) ve kronik basınç (stres kırıkları) olarak iki başlık altında toplanır. Yüzde ve kafatasında oluşan kırıklar haricindeki diğer bütün vücut yaralanmaları ortopedik cerrahinin uzmanlık alanıdır. Kemik uçlarındaki kırılmalar en sık karşılaşılan kırık çeşididir.

Kapalı kırık, kemik bütünlüğünün bozulduğu ancak onu saran derinin sağlam olduğu kırık çeşididir.

Açık kırık, deri bütünlüğünün bozulduğu ve bu açıklıktan kemik uçlarının dışarı çıkabildiği kırık çeşididir. Beraberinde kanama ve enfeksiyon tehlikesi ortaya çıkabilir. Bu durum bası ile durdurulabilir. Kırığın belirtileri arasında hastanın hareketleri sonucu ağrılarının artması, deformasyon, his kaybı, ödem ve kanama bulunur. Acil müdahalelerde palpasyon (elle muayene) yapılarak kırığın yeri tespit edilmelidir. Kırığın birey açısından damar, sinir, kaslarda yaralanma ve sıkışma görülebilir. Genel travma mevcut ise hastada kırıklara bağlı olarak gelişen bir şok ortaya çıkabilir.

Kırığın sağlıklı bir şekilde iyileşebilmesi için kırığın doğru ve düzgün bir şekilde kaynaması sağlanmalıdır. Hastanın iyi bir beslenme sonrası dinlenmesi öncelikli tedavidir. En sık karşılaşılan sorunlardan biri, kırık uçlarının düzgün kaynamaması veya hiç kaynamamasıdır. Bu durumlarda cerrahi bir operasyon gerekebilir. Bazı kemik ve eklem yapıları birbirinden çok oynak oldukları için, kemiği iyileştirmek yerine kemikte meydana gelen hasarlı parçayı komple değiştirmek daha etkili olabilir. Bu durum genellikle yaşlılardaki kalça kırıklarında meydana gelir.